Wychowuję nie tresuję – kampania czy marketing?

6 komentarzy

• No aż mnie ciarki przechodziły ja czytałam Twoją wypowiedź. Otóż ja znam szkołę Azorres, co gorsza zapisałam do niej Bonza – nigdy jej nie skończyliśmy, bo asystentki zupełnie sobie nie radziły z nim i jego potrzebą kontaktu z innymi psami. Co lepsze, zamiast zalecić np. kastrację albo korektę czy cokolwiek, Awtoniuk proponowała psychotropy.
  Potem przez długi czas wydawało mi się, że metoda pozytywna jest jedyną dopuszczalną. Na szczęście ktoś na dogomanii włożył trochę czasu żeby mi wyłożyć korespondencyjnie dlaczego tak nie jest.

  Z bliskiego źródła zaangażowanego w psie środowisko wiem, że ta instruktorka nie skończyła nawet kursu vide nie jest behawiorystką, ponieważ Gałuszka, który prowadził jej dyplom nigdy nie dostał końcowej pracy. Tzn może teraz coś się zmieniło, nie wiem.

  No i generalnie nie robi to dobrze psiemu środowisku, że ktoś kto ma swoją rubrykę w dużym czasopiśmie, regularnie występuje w tv jako naczelny behawiorysta, uważa siebie za nieomylnego.

  A jeszcze istotna sprawa – klikaniem w złych momentach można dużo zepsuć. I tak w szkole dla psów klikaliśmy psu kiedy usiadł w pełnym podekscytowaniu i w szale emocji, ledwo dotykając pupą ziemi. Brawo!

• Świetnie że się wypowiedziałaś, w Warszawie bywam rzadko, nie jestem tak obeznana, nie miałam osobistej przyjemności poznać panią Anetę.
  Przeraziło mnie to co napisałaś, proponowanie psychotropów dla psa tylko dlatego, że się nadmiernie ekscytuje i nie potrafi skupić wśród psów? kpina. Czymże jest korekta, nawet ostra w porównaniu do faszerowania psa chemią? tym bardziej, że szkolenie służy temu by powoli psa nauczyć pracy w środowisku rozpraszającym, tym jest dla niego praca w grupie. Myślę że pani Aneta nie podołałaby mojemu labradorowi 3 lata temu, mojemu Ajsowi tym bardziej. Ciarki mnie przechodzą, że taka osoba afiszuje się w mediach i śmie innym doradzać.

  Co do klikania, są fajne ćwiczenia "na sucho", nie wiem jak w Azorres, ale w innych szkołąch na początku uczy się zasad klikania na ludziach, uczestnicy między sobą pracują klikając siebie nawzajem i ucząc, jak to prawidłowo powinno działać.

  Piszesz ciekawego bloga, często czytanego a w dodatku jesteż z Warszawy, fajnie by było gdybyś uprzedziła warszawiaków przed tą szkołą, opisała swoje doświadczenia. Nie można się godzić na takie coś, może to się skończyć fatalnie dla jakiegoś psa. Nie każdy pies dobrze reaguje na klikanie, są psy twarde które muszą być sprowdzane na ziemię.

• Zacznę od tego, że udostępnię Twój artykuł na fejsie:)
  Hm, do tej pory nie robiłam czarnego PRu tej szkole bo wychodziłam z założenia że mój pies bywa problematyczny, ale większość "normalnych" psów czegoś się nauczy. No i przecież wszyscy tacy zachwyceni "Wychowuję – nie tresuję" a widocznie to ja źle klikam albo czegoś nie ogarniam, że nie pieję z zachwytu:P
  Ale jak piszesz, że na dogo też są bunty i generalnie mój pies nie jest jedynym, który potrzebuje metody pośredniej to faktycznie warto napisać jak to było.

  A klikanie na sucho obserwowałam na kursie kształtowania, fajne ćwiczenie 🙂

• Ja wychodzę z założenia, że metody pozytywne są świetne dla słabych, delikatnych lub nawet czasem strachliwych psów. Wiadomo że szarpnięcie czy krzyknięcie na takiego psa wyrządzi więcej szkody niż pożytku, bardzo fajnie takie psiaczki zyskują pewność siebie przy szkoleniu MP. Psa twardego, pewnego siebie można też wyszkolić MP ale trwa to dłużej, i jest trudniejsze. Są rzeczy które powinny być opanowane szybko np. wracanie na zawołanie czy komenda "stój" i nie ma czasu na pieszczenie się z takim psem, są psy które można i 6 lat jednej komendy za pomocą MP uczyć a i tak będą problemy, bo te psy po prostu potrzebują by ktoś im pokazał, że żartów nie ma. Mój labek to taki twardziel, niczego się nie boi, jest pewny siebie, szkolony MP miał mnie po prostu gdzieś, bo gdy znalazło się coś co było ciekawsze od nawet wędzonego kurczaka, to po prostu wiedział że może mnie sobie olać bez konsekwencji. Wtedy poszłam do cudownej szkoły dla psów (JB w łodzi) i tam pokazano mi, że mój pies to rozpieszczony ignorant. I wtedy nauczyłam się twardej i bezwzględnej postawy, moje krzyczenie na psa uratowało mi życie 2 dni temu. Jechałam z nim rowerem i mijaliśmy psa, mój pies zazwyczaj grzecznie biegnie przy rowerze i psy ignoruje, ale wtedy yorek na flexi go zaatakował, mój pies w jednej chwili wyskoczył do niego, i w ostatniej chwili kiedy smycz już się napinała ryknęłam na niego, pies z miejsca się wycofał i dalej biegł przy mnie. Jak mogłabym to pozytywnie rozegrać? musiałabym wcześniej pozbierać zęby z chodnika.

  Ja uznaję klikanie przy sztuczkach, nagradzanie też bardzo lubię, ale kiedy mój pies odmawia wykonania czegoś, co już opanował to jest korygowany. Drugiego psa skzolę pozytywnie bo korekty go zamykają, chociaż też potrafię ryknąć ale w sytuacjacjach podbramkowych kiedy np. radośnie biegnie prosto pod koła samochodu.

• Chodziłam z moją suczką do szkoły, w której potrafiono dobrać metodę do psa. Mieliśmy w grupie agresywnego boksera, który czasami był ostro traktowany przez instruktora (szarpnięcie smyczą, niekiedy siłowe zmuszenie do wykonania polecenia). Na początku miałam sporo wątpliwości, czy jest to dobre. Ale ostre i konsekwentne szkolenie (oczywiście połączone z sowitym nagradzaniem wszystkich dobrych zachowań) dało niesamowite efekty – kurs opuszczał zupełnie inny pies. Zdarzyło się też, że sama na zajęciach szarpnęłam smyczą, kiedy moja psina nie chciała warować. Natychmiast dostałam burę, że w stosunku do mojego psa taka metoda nie zadziała, bo się wystraszy i nie będzie chciał pracować.
  Kiedy po ukończeniu kursu potrzebowałam rady i konsultacji – postanowiłam skorzystać właśnie z usług Anety Awtoniuk (poleciła mi ją znajoma, która była ze swoim psem na kursie posłuszeństwa u niej – wiedziałam więc, że stosuje MP i oczekiwałam, że doradzi coś odpowiedniego dla mojej suki). Sesja trwała dwie godziny i choć byłam sceptyczna na początku (konsultacja pani Awtoniuk nie kosztuje mało) uważam, że były to wspaniałe dwie godziny. Dostałam bardzo konkretne rady jak postępować w określonych sytuacjach.

  @Pies w Warszawie – szokujące jest to, co mówisz o psychotropach…

  Mimo wszystko, nie potępiałabym całkowicie tej akcji, bo ma też swoje pozytywne strony – zwraca uwagę na potrzebę pracy z psem, a nie załatwiania wszystkich problemów przez krótką smycz i kolczatkę.
  Trudno też zarzucać akcji, że jest akcją marketingową – nie bądźmy naiwni. Jeżeli jej pomysłodawcami są komercyjne firmy (redakcja gazety i szkoła), to oczywiste jest, że robią sobie w ten sposób promocję i trudno mieć o to pretensje.
  Ale zgadzam się z tym, że metodę należy dobierać do psa. I choć pewnie każdy wolałby szkolić tylko pozytywnie, to rzeczywiście, nie zawsze to przyniesie właściwe efekty.

  A, i jeszcze… Też czekałam na wyniki tak hucznie zapowiadanych badań…

• Klikanie na sucho jest bardzo fajnym ćwiczeniem i z perspektywy klikającego jak i klikanego. Większość swoich błędów w klikaniu poprawiłem będąc w roli klikanego. Jak raz poczuje się frustracje związaną z niekonsekwentnym klikaniem, to później o wiele bardziej przykładasz się do klikania. Drugim fajnym ćwiczeniem jest klikanie na zdarzenie, gdzie jedna osoba upuszcza przedmiot na ziemię a druga ma kliknąć dokładnie w momencie jego lądowania. Od razu wychodzą braki związane z refleksem.

  Osobiście stosuję metodę pośrednią, którą nazywam „parentalną”. Psa trzeba po prostu zrozumieć, nawiązać z nim kontakt i włożyć w niego kupę pracy. Trzeba być niesamowicie cierpliwym i spokojnym, gdy uczy się go nowych rzeczy, ale konsekwentnym i bezpośrednim, gdy kombinuje podczas wykonywania dobrze mu znanych poleceń.

  Co do WNT, to przyznam, że polubiłem ich stronę na facebook'u, ale parę miesięcy temu zwątpiłem i „odlubiłem”. Choć miałem nadzieję, że ten projekt coś zmieni, zgadzam się z Fauką. Lubię Twoje teksty i cieszę się, że wróciłaś do pisania na wiosnę. 🙂